میلگرد یکی از پرکاربردترین قطعاتی است که در ساخت سازه های ساختمانی یا صنعتی به کار می رود. طول میلگرد معمولاً در اندازه های مشخص و استاندارد در نظر گرفته می شود که این موضوع گاهی مسئله ساز است.

بدین معنا که حین ساختن یک سازه و استفاده از میلگرد، ممکن است به طول بیشتری از آن نیاز پیدا شود که در رنج استاندارد طول میلگرد قرار نمی گیرد. در چنین مواقعی باید به سراغ روشهای وصله میلگرد رفت. وصله کردن میلگرد یعنی اضافه کردن یک میلگرد به میلگرد قبلی و اتصال آن دو به هم با روش های مطمئن. هر چند ترجیح بر این است که از میلگرد در اندازه های استاندارد آنها استفاده شود، ولی در مواقعی که چاره ای جز این کار نیست می توان از روش های وصله میلگرد که متنوع و کاربردی هستند، بهره برد.

بررسی انواع روشهای وصله میلگرد

از آنجایی که میلگرد ها معمولاً تحت فشار و تنش بالایی قرار دارند، نحوه وصله آنها باید دقیق و اصولی و مطابق با مشخصات فنی نقشه باشد. وصله میلگرد ها با 4 روش امکان پذیر است که در ادامه به معرفی و توضیح هر کدام از این روش ها خواهیم پرداخت:

روش اول: وصله پوششی میلگرد

این روش را می توان مرسوم ترین روش در میان روشهای وصله میلگرد دانست که با توجه به ارزان بودن آن، طرفداران بسیاری دارد. در وصله پوششی که به اورلب نیز معروف است، بخش های انتهایی دو آرماتور که باید به هم متصل شوند، روی هم قرار می گیرند به طوری که قسمتی از هر دو آرماتور به صورت موازی با هم در تماس باشد و سپس به هم متصل می شوند.

وصله میلگرد | بورس آهن

نحوه اتصال در اینجا به دو صورت است. در نوع اول، دو آرماتور بدون فاصله، روی هم قرار گرفته و به وسیله مفتول هایی که مختص آرماتور بندی هستند، به هم بسته می شوند. در نوع دوم اتصال، از بتن برای پوشش دهی کامل بین دو میلگرد کمک گرفته می شود.

در واقع در این روش دو قسمت انتهایی آرماتور با فاصله از هم قرار می گیرند و این فاصله با بتن پر می شود. روش اول، وصله پوششی تماسی و روش دوم، وصله پوششی غیرتماسی نام دارد.

در این نوع از روشهای وصله میلگرد، میزان اورلب یا همپوشانی میلگردها یا آرماتورها، بسیار اهمیت دارد و حتماً باید مطابق با فرمول های معین انجام گیرد تا اتصالی محکم و صحیح برقرار شود.

روش دوم: وصله مکانیکی میلگرد

وصله مکانیکی را می توان دومین روش رایج برای وصله آرماتور و میلگرد در نظر گرفت. در این نوع از روشهای وصله میلگرد، از قطعاتی مکانیکی برای اتصال دو آرماتور استفاده می شود، به شکلی که در نهایت، آرماتورها مانند یک آرماتور واحد عمل کنند.

این قطعات کوپلر نیز نامیده می شوند. کوپلر در لغت به معنای جفت کننده است که کاملاً این روش را توصیف می کند. در واقع در روش وصله مکانیکی، ابتدا، قسمت های انتهایی میلگرد ها که قرار است به هم متصل گردند، رزوه می شوند و سپس توسط این کوپلر ها (که از درون رزوه هستند) به هم وصل می گردند. به عبارتی دیگر شکل قرارگیری و محکم شدن دو سر آرماتورها در داخل کوپلر، مانند عملکرد پیچ و مهره است.

وصله مکانیکی باعث می شود هنگام زلزله و بروز تنش هایی از این قبیل، محل اتصال با حفظ یکپارچگی خود، مقاومت خوبی نشان دهد. البته اتصال مکانیکی خود به چهار نوع اتصال فشاری، کششی و فشاری-کششی تقسیم می شود که نحوه اجرا و عملکرد قطعات متصل کننده در هر کدام از این انواع، متفاوت است.

روش سوم: وصله جوشی میلگرد

در جریان معرفی انواع روشهای وصله میلگرد، اکنون نوبت به وصله جوشی می رسد. این نوع وصله کردن کمتر مورد استفاده قرار می گیرد، زیرا هم پرهزینه تر است و هم زمان زیادی نیاز دارد. به همین دلیل مهندسان ترجیح می دهند در صورت امکان از سایر روش های وصله میلگرد استفاده کنند.اما در مواقعی به دلایل مختلف لازم است از وصله جوشی برای اتصال آرماتورها بهره گرفت.

وصله جوشی نیز به روش های گوناگون انجام می شود که به طور مختصر هر کدام را معرفی خواهیم کرد:

وصله مکانیکی میلگرد

اتصال فورجینگ یا جوش سر به سر – مستقیم

این روش جوش به صورت شیاری و به شکل V یا اریب انجام می شود و هم برای اتصال قائم و هم اتصال افقی میلگرد ها کاربرد دارد.

اتصال جوش سر به سر – غیرمستقیم

در این روش از روشهای وصله میلگرد از یک صفحه، نبشی یا میلگرد وصله برای جوش دادن آرماتور های مورد نظر استفاده می شود.

 اتصال پوششی (جوش شده)

این روش مانند وصله پوششی میلگرد به دو شکل انجام می شود. در شکل اول، اتصال به صورت پوششی مستقیم (تماسی) است، یعنی میلگردها در کنار هم و در تماس با هم قرار گرفته و جوش داده می شوند. در شکل دوم، اتصال به صورت پوششی غیرمستقیم است، بدین معنا که انتهای دو آرماتور یا میلگرد با فاصله ولی موازی از هم قرار می گیرند و متصل می گردند.

جوش T شکل

هنگامی که مشاهده می شود میلگرد به کار رفته در سازه، از صفحات یا کف ستونی که به آن متصل بوده، جدا شده است، برای اتصال مجدد آن می توان از وصله جوشی به شکل T بهره گرفت.

وصله جوشی میلگرد

روش چهارم: وصله اتکایی میلگرد

این مورد از روشهای وصله میلگرد که به نام وصله تکیه گاهی نیز شناخته می شود، برای مواردی مناسب است که دو مقطع میلگرد ها تحت فشار بالایی هستند. در این حالت برای اتصال دو میلگرد به یکدیگر از بست های مخصوصی استفاده می شود که به دور میلگرد ها در محل اتصال چفت شده و توسط پیچ هایی محکم می گردند. این بست ها انواع گوناگونی دارند که مطابق با کاربرد مورد نظر، انتخاب می شوند.

وصله آرماتور

به طور کلی باید در نظر گرفت که هر کدام از این روش های اتصال، مزایا و محدودیت هایی دارند. هنگامی که در جریان ساخت یک سازه یا ساختمان نیاز به اتصال و وصله آرماتور یا میلگرد احساس می شود باید بر حسب شرایط و با برآورد هزینه ها، مناسب ترین و بهترین روش را از میان روشهای وصله میلگرد، انتخاب کرد.

اشتراک گذاری