آرسلور میتال فرانسه در ابتدای ماه نوامبر از جدید‌ترین پروژه‌های خود برای کربن‌زدایی از دو سایت فولادی حاضر در خاک فرانسه، که هر کدام دو کوره فوق بلند دارند، خبر داد. به جای یک تبدیل و تغییر ناگهانی و ضربتی، آرسلور میتال، ترجیح داد تا آجر بر روی آجر، دیوار تکنولوژی‌های جدید را بنا کرده و به تدریج تولید فولاد کربن‌دار را تا سال 2050 به صفر برساند.
علاوه بر بازیافت، که به طور متوازن در حال افزایش است، دو راه دیگر نیز به منظور کاهش اثرات فولاد کربن‌دار در محیط زیست، تحت بررسی هستند. اولین مورد جذب (CO2) است که ذخیره و یا به بیانی دیگر بازیابی می‌شود و دومی نیز کاهش مستقیم بهره‌برداری از سنگ معدن با بهره‌گیری از گاز شیل، مانند ایالات متحده است. باید خاطر نشان کرد که در روش دوم، بخشی از هیدروژن سبز به کمک الکترولیز آب تأمین می‌شود.
پروژه‌ها و تدابیر به‌کار گرفته شده در واحد تولیدی دانکرک
در مرکز تولید فولاد دانکرک، سه اهرم را به منظور کنترل سطح تولید فولاد سبز در نظر گرفته‌اند. دو برابر شدن تناژ فولاد بازیافتی باید آلایندگی را به طور نرمال حداقل 8 درصد کاهش دهد. کوره سبز بلند، هرچند به شکل دقیق میزان آلایندگی را به میزان 17 درصد کاهش نمی‌دهد اما تلاش خود را در جهت رسیدن به این میزان متمرکز کند.
بر مبنای پروژه پایلوت (IGAR) این واحد تولیدی برنامه دارد تا میزان ذغال سنگ، آهن و گازهای آلاینده ناشی از تولید فولاد در کوره‌های بلند را جایگزین کند؛ به طور مثال در یکی از پروسه‌های جانبی این پروژه، هیدروژن خاکستری جذب، خالص‌سازی و سپس مجدداً به کوره تزریق خواهد شد. از سویی دیگر بخشی از پروژه‌ای که در واحد تولیدی دانکرک از آن تحت عنوان (3D) یاد می‌شود و در آن آلایندگی به میزان 8 درصد دیگر در بخش خروجی کاهش می‌یابد، برنامه جذابی است که در همکاری با شرکت‌های نفتی و حفاری توتال، آکسن و هفت شرکت دیگر اجرا می‌شود.
این برنامه که با محوریت همکاری و همیاری (Ifpen) فرانسه اجاره می‌شود، قصد دارد تا کربن حاصل از آلایندگی را به منظور تزریق به چاه‌های نفت دریای شمال و بستر فلات‌قاره ناحیه نروژ منتقل ساخته و با این روش آلایندگی را به صفر نزدیک کند.
در این روش کربن به بستر چاه‌های نفتی بازگشته و به جای ایجاد آلایندگی، در این محیط ها ذخیره، مجدداً با نفت ترکیب شده و در افق‌های بلندمدتی مجدداً در قالب نفت استخراج می‌شود. البته باید تأکید کرد که این تنها یک برنامه پایلوت است و به صورت آزمایشی از اوایل سال 2021 اجرایی خواهد شد اما برنامه اصلی که ممکن است شامل تغییرات اساسی شود، در سال 2025 به اصطلاح، صنعتی‌سازی خواهد شد. طبق آنچه که افق برنامه مشخص شده، در گام نهایی تا بیش از 33 درصد کربن تولیدی با این روش دفع(بازیافت) شده و در عمل تولید فولاد سبز به یک واقعیت بدل خواهد شد.
برنامه‌های تولید فولاد سبز در مرکز تولیدی فوس‌سورمر
در مرکز تولیدی فوس‌سورمر نیز پروژه‌های تولید فولاد سبز با کیفیت و جزئیات دیگری جریان دارند و آرسلور در تلاش است تا با گسترش زیرساخت‌ها، افزایش چرخه‌های بازیافت به ده مورد را تا سال 2030 عملی کند.
این ده چرخه بازیافتی تا بیش از 30 درصد آلایندگی این واحد تولید فولاد را کاهش می‌دهند. پروژه‌ای که در فوس‌سورمر اجرا می‌شود (CarbHFlex) یا کارب‌اچ‌فلکس نام دارد و در 3 نوامبر به شکل رسمی توسط بخش مدیترانه‌ای شرکت آرسلور میتال رونمایی شد.
مطابق وعده‌هایی که بانیان این پروژه دادند مابین سال‌های 2021 تا 2026 صنعتی‌سازی خواهد شد و با ورود به چرخه تولید فولاد سبز ، اثرات جدی بر کاهش آلایندگی خواهد داشت. در این پروژه قرار است تبدیل بیولوژیکی کربن به اتانول سوختی مانند آنچه که در خنت بلژیک انجام می‌شود در دستور کار قرار گیرد با این تفاوت که در پروژه کارب‌اچ‌فلیکس از کربن برای تولید سایر ایزوپروپیل‌های کربن، استون، مواد اولیه تولید پلکسی و سایر پیش‌نیازهای تولید پلاستیک نیز استفاده می‌شود.